Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych to w skrócie Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób (ang. International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems; International Classification of Diseases, ICD).
Pierwsze jakiekolwiek usystematyzowanie chorób wprowadzili w XIX wieku Linneusz, Cullen. Od 1900 roku, co około 10 lat, międzynarodowa społeczność (Liga Narodów, potem WHO) zajmująca się zagadnieniami zdrowia rewiduje obowiązującą klasyfikację, dostosowując ją do aktualnych potrzeb, rozwoju nauk medycznych, zmian społecznych.
ICD to opracowane przez WHO tłumaczenie terminów medycznych na kody w zakresie diagnoz, procedur medycznych. Klasyfikacja ułatwia organizację pracy, prowadzenie statystyk w zakresie chorobowości i umieralności. W Polsce obowiązuje rewizja ICD-9 dotycząca procedur medycznych i ICD-10 z roku dotycząca diagnoz. Ostatecznie ICD-10 weszło do powszechnego użycia w 1994 r. W Polsce ICD-10 obowiązuje od roku 1996. Polskiego tłumaczenia dokonało Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia.
W skład ICD-10 wchodzą cztery tomy:
ICD 11 oficjalnie udostępniono 11 lutego 2022 roku. Zawiera 55000 diagnoz, rozszerzono diagnozy z zakresu zdrowia psychicznego, zmodyfikowano kod do 4 cyfr. Według WHO 35 krajów już korzysta z ICD-11, która jest dostępna w języku angielskim, francuskim, hiszpańskim, arabskim i chińskim. Wdrożenie tego dokumentu w Polsce nastąpi zapewne w ciągu kilku lat.
Klasyfikacja umożliwia pracownikom ochrony zdrowia dzielenie się wystandaryzowanymi informacjami na całym świecie, a tłumaczenie wielu dokumentów medycznych jest dzięki temu również bardziej precyzyjne.